Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η χρονιά αυτή θα είναι η χρονιά του λαού, όχι των τοκογλύφων


Η πολιτική εκμετάλλευση του δημόσιου χρέους από τους διεθνείς τοκογλύφους, τους εγχώριους υπαλλήλους της Τρόϊκας και τη διορισμένη κυβέρνηση των τραπεζιτών για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας, τη δήμευση των ιδιωτικών περιουσιών των Ελλήνων πολιτών και την συστηματική εξαθλίωση των εργαζομένων και των συνταξιούχων, βαδίζει ταχύτατα προς την πιο καταστροφική για τον λαό λύση του δράματος που βιώνουμε εδώ και δύο χρόνια.
Το επιλεκτικό κούρεμα του χρέους, που οργανώθηκε στην βάση των συμφερόντων των λεγόμενων πιστωτών και χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπ’ όψιν του τις αντοχές της κοινωνίας, την επισήμως προβλεπόμενη λιτότητα δεκαετιών, η οποία θα μας επιστρέψει σίγουρα σε συνθήκες ζωής του 19ου αιώνα, προγραμματίζεται ερήμην των λαϊκών δυνάμεων. Η αντιλαϊκή επίθεση του καθεστώτος καθίσταται δυνατή στην βάση της διαπίστωσης της ασυντόνιστης λαϊκής δυσαρέσκειας και της πολυδιασπασμένης αντίδρασης των δυνάμεων της εργασίας στον επερχόμενο κοινωνικό και πολιτικό μεσαίωνα. Όλα αυτά συμβαίνουν άλλωστε με την ανοχή των δήθεν αντιμνημονιακών δυνάμεων που εξαντλούνται σε ανέξοδες διαμαρτυρίες, οι οποίες διευκολύνουν την επιβίωση του καθεστώτος.
Πιο συγκεκριμένα, χάρη στο μνημόνιο, η κυβέρνηση προτίθεται να ξεπουλήσει την χώρα έναντι του νέου δανείου των 130 δις. Οι ξένοι τραπεζίτες, που έχουν ήδη ξεφορτωθεί 115 δις από τα 155 δις των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου χρέους που κατείχαν, για να δεχθούν να περικόψουν το 50% των υπόλοιπων 40 δις, απαιτούν:
1) νέα ομόλογα αξίας 20 δις, με ακόμη υψηλότερα επιτόκια (ύψους 7%-8%), που θα εκδοθούν στη βάση του αγγλικού δικαίου,
2) να τους καταβάλλουμε 30 δις σε ρευστό (συμφωνία της 26ης-27ης Οκτωβρίου 2011),
3) τη διευκόλυνσή τους να εισπράξουν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) ύψους τουλάχιστον 60 δις, που κατέχουν οι ίδιοι. Απαιτούν ακόμα να τους εκχωρηθεί δικαίωμα στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας και στο σύνολο των δημοσίων εσόδων.
Παράλληλα, το κούρεμα περιλαμβάνει και τα 85 δις που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα ελληνικά αμοιβαία κεφάλαια, οι ελληνικές τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα φυσικά πρόσωπα. Από την πλευρά του, το πολιτικό προσωπικό έχει βέβαια φροντίσει να ξεφορτωθεί 1,5 δις τουλάχιστον των ομολόγων, υποχρεώνοντας τις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων να τα εξαγοράσουν «εις υγείαν των κορόϊδων»…
Από την άλλη, οι εγχώριες τράπεζες για να αντέξουν, επιδοτούνται με 39 δις σε ρευστό από το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή από τα κονδύλια που το ελληνικό κράτος ευελπιστεί να δανειστεί.
Σε αυτό το ποσό προστίθενται 60 δις νέων εγγυήσεων, εντόκων γραμματίων και ομολόγων τριετούς διάρκειας, που θα εκδοθούν ειδικά για τις εγχώριες τράπεζες, ενώ, σύμφωνα με ομολογία του Ε. Βενιζέλου, οι ίδιες τράπεζες ενισχύονται και με 106 δις από ειδικές εκδόσεις ομολόγων τριετούς διάρκειας, στα πλαίσια του νόμου παροχής ρευστότητας προς αυτές. Με λίγα λόγια, από το λεγόμενο PSI (το κούρεμα και την εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων), το ελληνικό κράτος θα βγει φορτωμένο με πρόσθετο χρέος 236 δις ευρώ, τουλάχιστον το 80% του οποίου θα ενταχθεί στο βρετανικό δίκαιο. Θα χρωστάμε τελικά σε κράτη και όχι σε ιδιώτες-επενδυτές. Και, βέβαια, οι «πιστωτές» θα μπορούν στο μέλλον να διεκδικήσουν τα «χρωστούμενα» ενδεχομένως και με στρατιωτικά μέσα… Τέλος, σαν δόλωμα και για να συναινέσει ο ελληνικός λαός στις απαράδεκτες μεθοδεύσεις εναντίον του, προβλέπεται ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών των νοικοκυριών, των διαφόρων δανείων που έτσι κι αλλιώς σήμερα αδυνατούν να εξυπηρετήσουν.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα επιστρέφει στην προ του 1830 κατάσταση, όταν το σύνολο της ελληνικής επικράτειας ήταν υποθηκευμένο στις τότε «Προστάτιδες Δυνάμεις». Με την αμετάκλητη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, το πολιτικό προσωπικό προχωρεί αδίστακτα στην κατάλυση του αυθύπαρκτου της ελληνικής Πολιτείας. Πρόκειται για μια διαδικασία πτώχευσης πρωτοφανούς στην παγκόσμια ιστορία και προφανώς για μια εξίσου πρωτοφανή πράξη εσχάτης προδοσίας.
Τα παραπάνω φέρνουν τις συνεπείς αντιμνημονιακές δυνάμεις μπροστά σε τεράστιες ιστορικές ευθύνες. Σε λίγο θα φανεί ποιος αγωνίζεται για τον λαό και ποιος για τους εχθρούς του.
Επείγει, λοιπόν, όσο ποτέ η δημιουργία ενός Ενιαίου Μετώπου οργάνωσης της λαϊκής πάλης.
Η χρεοκοπία δεν είναι ούτε αναπόφευκτη ούτε αναπότρεπτη, όμως για να αποτραπεί χρειάζεται εδώ και τώρα λαϊκή κινητοποίηση για την κατάρρευση του κατοχικού προδοτικού καθεστώτος. Οι ηγεσίες των συνδικάτων και των «αντιμνημονιακών» πολιτικών κομμάτων οφείλουν συνεπώς να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους.
Στις σημερινές συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, η αναστολή ορισμένων άρθρων του Συντάγματος (που έτσι κι αλλιώς έχει καταντήσει κουρελόχαρτο), για την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και τη νομιμοποίηση της πιθανής καταστολής των κοινωνικών αντιδράσεων, δείχνει πλέον κάτι περισσότερο από πιθανή. Απέναντι σ’ αυτό το ενδεχόμενο που θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας περιόδου απροκάλυπτης κοινοβουλευτικής δικτατορίας σε βάρος των ελευθεριών και των συμφερόντων του ελληνικού λαού, είναι απολύτως αναγκαίο να συνεργαστούν όλες εκείνες οι οργανώσεις που κατανοούν την ανάγκη του άμεσου συντονισμού της λαϊκής αγανάκτησης προς την κατεύθυνση της άμεσης ανατροπής του σημερινού κατοχικού καθεστώτος. Το κοινό αίτημα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων δεν μπορεί λοιπόν παρά να περιλαμβάνει την διεκδίκηση της δυναμικής λαϊκής κινητοποίησης στους δρόμους και στους τόπους εργασίας καθώς και της ενότητας όλων των πολιτικών πρωτοβουλιών που στοχεύουν στην ασυμβίβαστη πάλη του δημοκρατικού ελληνικού λαού, ανεξάρτητα από τις κομματικές του αποχρώσεις ή τις πολιτικές του προτιμήσεις, για την διάσωση των ιστορικών του δικαίων, τη διατήρηση των κοινωνικών και πολιτικών του κατακτήσεων.
Ενάντια στους τοκογλύφους και στο Μαύρο Μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΝΔ, υπάρχει άραγε σήμερα μια δύναμη που θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο και να παλέψει ενάντια σε όσους σπέρνουν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια;
Ναι, υπάρχει: Όλος ο δημοκρατικός Λαός μαζί!

Αυτή είναι η πρόταση που σήμερα καταθέτει απερίφραστα το Ε.ΠΑ.Μ. και που συγκροτεί την πολιτική του φυσιογνωμία.



Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.), Αθήνα 14-1-2012
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στα ψηφοδέλτια της Συμμαχίας Ανατροπής ο Λευτέρης Κωνσταντινίδης, ο Γαβριήλ Αβραμίδης και η Ελληνορωσική Συμμαχία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της Π.Γ. του ΕΠΑΜ Ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, Δημήτρης Καζάκης, καλωσορίζει την ένταξη στα ψηφοδέλτια της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, του Λευτέρη Κωνσταντινίδη και του Γαβριήλ Αβραμίδη, οι οποίοι είχαν υποστηρίξει το ΕΠΑΜ και στις εθνικές εκλογές του 2019. Ο Λευτέρης Κωνσταντινίδης, τέως βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, διετέλεσε μέλος της ΟΝΕΚ (Οργάνωση Νεολαίας Ένωσης Κέντρου), μετά της ΕΔΗΝ (Ένωση Δημοκρατικής Νεολαίας) και μέλος του ΠΑΚ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ Σκανδιναβίας και γραμματέας της Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Στοκχόλμης. Είναι επικεφαλής του Κινήματος Αξιοπρέπειας με ακτιβισμό σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκές χώρες για τις γερμανικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις. Ο Γαβριήλ Αβραμίδης, τέως βουλευτής ΑΝΕΛ Α’ Θεσσαλονίκης, συνεργαζόμενος από το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών του Γιάννη Δημαρά, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΔΗΚΚΙ και υποψήφιος βουλευτής το 1996. Μέλος του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος βουλευτής, αποχώρησε τον Απρίλιο του 2004 καταγγέλλοντας την υπ

Ενεργή η συμμετοχή του ΕΠΑΜ στο ογκώδες συλλαλητήριο του Βόλου κατά της καύσης σκουπιδιών

Στο Παμβολιώτικο συλλαλητήριο που έγινε το Σάββατο 16 Μαρτίου 2019 κατά της καύσης σκο­υπιδιών (RDF) από την ΑΓΕΤ και της δημι­ουργίας μονάδας SRF από το δήμο Βόλου, όπου συμμετείχε χιλιάδες κόσμου, πήρε ενεργό μέρος η Τοπική Οργάνωση του ΕΠΑΜ. Παρόντες ήταν ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης, ο επικεφαλής της Επιτροπής Δικαιοσύνης του ΕΠΑΜ, Φώτης Μαζαράκης, η Δρ. Διεθνούς Δικαίου και στέλεχος του ΕΠΑΜ Βόλου, Κέρη Μαυρομμάτη, καθώς δεκάδες άλλα στελέχη και μέλη του ΕΠΑΜ απ’ όλη τη γύρω περιοχή. Κατά την ώρα του συ­λλαλητηρίου, ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ, Δ. Καζάκης, μίλησε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης που ήτ­αν συγκεντρωμένα και δήλωσε τα εξής στο Magnesia.News: «Διεκδικούμε το αυτονόητο, που είναι το περιβάλλον, την υγεία μας, των παιδιών μας και των επόμενων γενιών. Σ’ αυτές τις «πονηρές» εποχές που ζούμε, που εκποιείται το σύμπαν, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι τίποτα δεν είναι αθώο. Ιδιαίτερα όταν μιλάνε για ανάπτυξη και εννοούν εκποίηση, ξεπούλημα Και δόσιμο των πάντων. Σε μια χώρα που τ

“Εις Σάμον”

Το κίνημα των Καρμανιόλων ήταν ένα λαϊκό επαναστατικό κίνημα που εκδηλώθηκε στη Σάμο πριν και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Τα καταδυναστευόμενα λαϊκά στρώματα των πληβείων εξεγείρονταν, κατά καιρούς, πολύ πριν από το 1821, ενάντια στον οθωμανικό ζυγό και τους προεστούς που συνεργάζονταν άψογα με τους Τούρκους. Το όνομα το ενστερνίστηκε η φτωχολογιά του νησιού από τον «χορό της καρμανιόλας» του εξεγερμένου γαλλικού λαού κατά τη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης. Το κίνημα των Καρμανιόλων έχει καταγραφεί ως η αντιπροσωπευτικότερη κοινωνική επανάσταση πληβειακού στοιχείου στην ιστορία. Αποτελεί την πληρέστερη και πιο συνειδητή έκφραση της εκ παραλλήλου εθνικής και ταξικής στόχευσης του αγώνα της παλιγγενεσίας, θεσμοθετώντας διευρυμένη συμμετοχή του λαού στη νομοθετική εξουσία επί σειρά ετών και με επίτευξη των στόχων του σε βαθμό πιο ολοκληρωμένο ακόμη και από τη γαλλική επανάσταση. Η ιδιαίτερα κατατοπιστική εργασία της Ελένης Γούλα που ακολουθεί, περιδιαβαίνει στα γεγονότα